راهی برای پذیرش
با این حال، چندین گزینه کنترل بارداری غیر هورمونی نیز برای مردان پیشنهاد شده است. یکی از این گزینه ها واکسنی است که پروتئینی را که در بلوغ اسپرم نقش دارد و همچنین نوعی وازکتومی موقت به نام اسپرماتوژنز کنترل شده برگشت پذیر یا RISUG را هدف قرار می دهد.
در روش RISUG یک پلیمر مصنوعی به مجرای مجرای تزریق می شود که اسپرم را به بیرون از بیضه (واس دفران) می برد تا از خروج اسپرم جلوگیری شود. این روش در ابتدا به عنوان روشی برای استریل کردن لوله های آب ابداع شد، اما بعداً برای ایمن بودن در بدن انسان اصلاح شد. این روش اکنون در مرحله سوم کارآزمایی بالینی در هند است که آخرین مرحله آزمایش قبل از تایید درمان است.
اگرچه، مانند قرصهای ضدبارداری کلین شیت، حتی کنترل بارداری غیر هورمونی نیز ممکن است برای برخی از مردان جذاب نباشد. واکر میگوید: «در تجربهای که با مردان در این مورد صحبت کردم، متوجه شدم که آنها نگران باروری آینده و عوارض جانبی ناشناختهای هستند که ممکن است پس از سالها استفاده از محصولشان ظاهر شود. آنها در مورد تأثیرات آن بر نحوه عملکرد و احساسشان در مورد رابطه جنسی نگران هستند.»
تامین مالی نیز می تواند مشکل ساز باشد. در مورد وام کلین شیت، نظرسنجی بنیاد پارسموس ایالات متحده نشان داد که در حالی که 20 درصد از مردان گفته اند که این قرص را مصرف نمی کنند، تعداد مشابهی نیز گفته اند که این قرص را مصرف نمی کنند. بقیه مردم مردد بودند. با این حال، این درمان بودجه خود را قبل از انجام آزمایشات حیوانی و آزمایشات انسانی از دست داد.
واکر میگوید، چندین موسسه خیریه در تلاش هستند تا تحقیقاتی را در مورد داروهای ضد بارداری مردانه تأمین کنند، اما او حدس میزند که شرکتهای داروسازی ممکن است انگیزه کمی برای تولید داروهای ضدبارداری مردانه داشته باشند، زمانی که ضدبارداریهای زنانه به خوبی کار میکنند. واکر میگوید: «من فکر میکنم مردم در دنیای پیشگیری از بارداری مردانه ریسکتر هستند. مردان همچنین ریسک گریزتر هستند، هیئت های اخلاقی ریسک گریزتر هستند و شرکت های داروسازی احتمالا ریسک گریزتر هستند.
واکر حداقل 15 سال است که در زمینه پیشگیری از بارداری و سلامت باروری کار می کند و در حالی که زمانی معتقد بود که به زودی یک قرص ضد بارداری مردانه ساخته خواهد شد، اما اکنون امید چندانی ندارد. او می گوید: «من دیگر خوشبین نیستم. به نظر می رسد که هر روشی با سد پذیرش مواجه است.»
چه کسی می داند، شاید جدیدترین نامزد امیدوارکننده، پروتئینی که به طور موقت اسپرم را در موش ها بی حرکت می کند، سرانجام بر دهه ها چالش غلبه کند. اما بعید است که بسیاری از زنان در سراسر جهان به آن خوشبین باشند.