به گزارش ساینس، اکنون گروهی از محققان می گویند که اومواموا قطعا یک دنباله دار بوده است. اما سکانسی با ترکیبی غیرعادی. جنیفر برگنریک شیمیدان از دانشگاه کالیفرنیا در برکلی نویسنده اصلی این مطالعه جدید می گوید: ما می توانیم بسیاری از رفتارهای عجیب آن را توضیح دهیم.
مارکو میشلییک ستاره شناس در آژانس فضایی اروپا که در این تحقیق شرکت نداشت، آن را متقاعد کننده ترین مدل سازی از اوموآموا می نامد. به نظر او این بازدیدکننده بیگانه تفاوت چندانی با دنباله دارهای منظومه شمسی نداشت.
اوموآموا برای اولین بار در 19 اکتبر 2017 شناسایی شد. تلسکوپی در هاوایی مدت کوتاهی پس از عبور از نزدیکی خورشید و رسیدن به سرعت 87 کیلومتر بر ثانیه، آن را رصد کرد؛ سرعتی که برای جرمی از منشا منظومه شمسی بسیار زیاد بود. اخترشناسان نام بردند. این شی 1I/2017 U1 (Oumuamua)، که در فرهنگ هاوایی به معنای “اولین پیام آور از دور” است.
تلسکوپ های هابل و اسپیتزر دریافتند که Ummuamua دارای کشیدگی عجیبی است که شبیه یک سیگار به طول 100 تا 400 متر است. هر چه این جسم از خورشید دورتر باشد، سرعت آن بیشتر می شود. میچل، که در سال 2018 مطالعه ای را در مورد حرکت شتاب دار اوموآموا رهبری کرد، معتقد است که این رفتار به دلیل پرتاب مواد از دنباله دارها امکان پذیر است. اما شواهدی مبنی بر خروج مادی از امواموا وجود نداشت. بر خلاف دنباله دارها، هیچ هاله یا دنباله ای از غبار یا گاز در اطراف این جسم وجود نداشت.
برگنر و همکاران دارل سلیمان آنها فکر می کنند اکنون می توانند آنچه را که اتفاق افتاده توصیف کنند. مدل‌سازی آنها نشان می‌دهد که اوموآموآ ممکن است یک دنباله‌دار معمولی و غنی از آب در اطراف ستاره‌ای نزدیک به خورشید بوده باشد که برای اولین بار شکل گرفت و به بیرون پرتاب شد. آنها دریافتند که پرتوهای کیهانی پرانرژی، که در کهکشان از ابرنواخترها و سایر رویدادهای پرانرژی فراوان است، ممکن است تا 30 درصد از یخ های آبی دنباله دار را به هیدروژن تجزیه کرده باشند. هیدروژن در یخ های Uumamuwa در سفر بین ستاره ای خود به دام افتاده است.
هنگامی که اوموآموا در معرض گرمای خورشید قرار گرفت، هیدروژن به دام افتاده آزاد شد و شتاب گرفت. هیدروژن مولکولی جرم بسیار کمتری نسبت به مونوکسید کربن و دی اکسید کربنی دارد که در دنباله دارهای معمولی آزاد می شوند و گرد و غبار کمتری را از سطح دنباله دار جدا می کند. این می تواند عدم وجود جسو و دم را توضیح دهد. به گفته برگنر، «نیازی نیست برای توضیح این رفتارها به دلایل عجیب و غریب برویم».
پیش از این، محققان پیشنهاد کرده بودند که Ummuamua ممکن است یک سیارک یا سنگی از یخ هیدروژنی باشد که در ابری از گاز و یخ در محیط سرد بین ستاره‌ای شکل گرفته است. سلیمان که این ایده را در سال 2020 ارائه کرد، اکنون توضیح جدیدی را ترجیح می دهد، بر اساس این واقعیت که دنباله دار اومواموا است. او می گوید: «این فرضیه تمام جنبه های عجیب اوموآموا را توضیح می دهد. این همان چیزی است که از یک دنباله دار بین ستاره ای انتظار دارید.”
در گذشته، ادعاهایی وجود داشت مبنی بر اینکه اومواموا ممکن است یک کاوشگر بیگانه باشد که پس از عبور از کنار خورشید، رانشگرهای خود را روشن کرده است. آیا اکنون می توانیم این ادعا را رد کنیم؟ برگنر معتقد است که بله.