نمایشگرهای فوق عریض نه تنها عرض بیشتری را برای انجام بازی ها ارائه می دهند، بلکه نسبت تصویر فراگیرتری نیز دارند. این بدان معناست که شما می توانید فضای بیشتری را در اکثر بازی ها مشاهده کنید. در مقایسه، استفاده از صفحه نمایش هایی با نسبت تصویر 16:9 بخشی از صحنه بازی را از دید شما پنهان می کند.
نسبت تصویر گسترده تر به ویژه در بازی های خاص مفید است. به عنوان مثال، فرود هواپیما در Microsoft Flight Simulator به لطف حس دید بهبود یافته که میدان دید وسیع تری را فراهم می کند، در مانیتورهای عریض بسیار آسان تر است. گیمرهایی که عناوینی مانند Civilization IV یا Humankind را بازی می کنند، نقشه های بیشتری را در نمایشگرهای Ultrawide مشاهده خواهند کرد. طرفداران MMO همچنین می توانند از این فضا برای شخصی سازی رابط کاربری یا افزونه ها استفاده کنند.
اکثر گیمرهای رایانه شخصی از مانیتورهای عریض برای انجام بازی ها استفاده می کنند و یک مانیتور اضافی برای مشاهده اکانت Discord خود دارند. البته برخی افراد حتی از دو نمایشگر در کنار هم برای انجام بازی استفاده می کنند که در مقایسه با صفحه نمایش های فوق عریض، حس وحدت کمتری را به همراه خواهد داشت.
گیمرهای کنسول
شاید این نکته برای گیمرهای قدیمی عادی به نظر برسد، اما باید به آن اشاره کنیم کنسول های بازی از نمایشگرهای فوق عریض پشتیبانی نمی کنند.
اگر کنسول بازی خود را به یک مانیتور فوق عریض متصل کنید، تصویر بازی با نسبت 16:9 نمایش داده می شود و فضای اضافی در دو طرف آن ایجاد می شود. رایج ترین رزولوشن مانیتورهای اولتراواید 3440 در 1440 پیکسل است و در صورت اتصال به منبع ورودی 16:9، وضوح آنها به 2560 در 1440 تغییر می کند. پلی استیشن 5 و نینتندو سوییچ از این وضوح پشتیبانی نمی کند.
بنابراین استفاده از صفحه نمایش فوق عریض برای انجام بازی های کنسولی توصیه نمی شود.
نمایشگرهای فوق عریض یک مزیت مهم دیگر نسبت به استفاده از دو نمایشگر در کنار هم دارند و آن سهولت در استفاده است.