چاپ قطعات ریز روی یک تراشه با یک قطعه کوارتز به نام ماسک نوری شروع می شود. این کوارتز شفاف دارای الگوی حک شده خاصی بر روی آن است که مانند شابلون عمل می کند. تابش نور بر روی ماسک عکس، الگوی را بر روی ویفر حک می کند و میلیاردها ترانزیستور سه بعدی و ساختارهای سیم مانندی را ایجاد می کند که یک تراشه مدرن را تشکیل می دهند.
برای ساختن تراشه باید نورهای مختلفی را به ماسک نوری بتابانید تا تراشه در چند لایه تولید شود. به این ترتیب تعداد ماسک‌های عکاسی مورد استفاده در فرآیند ساخت تراشه بسته به نوع پردازنده متفاوت است و در برخی نمونه‌ها ممکن است از 100 فراتر رود. اینتل در ساخت پردازنده های ۱۴ نانومتری خود از بیش از ۵۰ ماسک عکس استفاده می کند.
تکنیک‌های جدیدی ایجاد شده‌اند که حکاکی قطعات کوچک‌تر از طول موج نور مورد استفاده برای ساخت آنها را ممکن می‌سازد، با این حال، کاهش روزافزون اندازه قطعات روی تراشه یک سری مشکلات را در زمینه شکست نور ایجاد کرده است. لیتوگرافی محاسباتی از اثرات ناشی از شکست از طریق عملیات پیچیده ریاضی جلوگیری می کند. با کاهش ابعاد اجزای روی تراشه، لیتوگرافی محاسباتی به قدرت پردازش بیشتری نیاز دارد.
پردازش لیتوگرافی محاسباتی به تعداد قابل توجهی از رایانه های قدرتمند (اغلب ده ها هزار سیستم سرور) نیاز دارد. حتی با سیستم‌های امروزی، ساخت هر ماسک عکس هفته‌ها طول می‌کشد. البته زمان مورد نیاز به پیچیدگی تراشه بستگی مستقیم دارد. به عنوان مثال، اینتل می گوید که هر ماسک عکس را در پنج روز می سازد.
انویدیا می گوید که تعداد سرورهای مورد نیاز برای ساخت یک ماسک نوری مدرن با سرعت قانون مور در حال افزایش است و این باعث شده است که قدرت پردازش مورد نیاز وارد قلمروی ناپایدار شود. اینجا جایی است که cuLitho به کار می آید. cuLitho زمان لازم برای انجام فرآیندهای لیتوگرافی محاسباتی را به هشت ساعت کاهش می دهد.
به دلیل تحریم هایی که از سال گذشته اعمال شده است، شرکت های چینی نمی توانند نرم افزار cuLitho انویدیا را دریافت کنند.