مارتین بیزارو از دانشگاه کپنهاگ دانمارک، همراه با همکارانش، غلظت ایزوتوپ نادر کروم موسوم به کروم-54 را در نمونه‌هایی از شهاب‌سنگ‌هایی که از مریخ به زمین آمده‌اند، بررسی کرده‌اند. این مطالعه برای تخمین میزان آب ذخیره شده در سیارک های سیاره سرخ انجام شد. لایه بالایی مریخ حاوی نشانه های شیمیایی شهاب سنگ های کربنی یا نوع C است که حدود 4.5 میلیارد سال پیش آن را بمباران کردند. این بمباران زمانی اتفاق افتاد که پوسته مریخ جامد شد.
مریخ از صفحات تکنولوژیکی بزرگ و متحرک تشکیل نمی شود که باعث شود مواد داخل و سطح سیاره به اطراف سقوط کند. بر این اساس، امضای شیمیایی شهاب‌سنگ‌ها باید در سنگ‌های پوسته سیاره حفظ شده باشد. البته سنگ های گوشته پایینی مریخ نیز باید نشانه هایی از وضعیت مریخ قبل از این بمباران داشته باشند.
بیزارو در این باره می گوید:
امضای شیمیایی شهاب‌سنگ‌ها دقیقاً مانند DNA است و سیارک‌های کربنی دارای ترکیب ایزوتوپ کروم بسیار متمایز در مقایسه با سیارات داخلی منظومه شمسی هستند.
با مشاهده تفاوت در مقدار کروم 54 در شهاب سنگ هایی که از پوسته یا گوشته پایینی مریخ به زمین آمده اند، محققان می توانند جرم سیارک هایی را که برای اولین بار با مریخ برخورد کردند، تخمین بزنند. آنها بر این باورند که اگر تنها 10 درصد از سیارک های بمباران اولیه از آب تشکیل شده بودند، مولکول های کافی برای تشکیل یک اقیانوس جهانی را ذخیره می کردند.
اگر این مقدار آب در کل سیاره مریخ پخش شود، اقیانوسی به عمق 300 متر ایجاد می کند. مارتین بیزارو با اشاره به اینکه بالاخره مدرک قطعی در این زمینه به دست آمده است، تاکید کرد که اکنون به طور قطع می توان گفت سیارک هایی که به مریخ برخورد کرده اند سرشار از آب بوده اند.
به گفته محققان، سیارک های نوع C نیز حاوی عناصر ضروری برای حیات هستند. این بدان معناست که دو نمونه از مهم ترین مواد ضروری برای حیات، مولکول های آلی و آب، حتی قبل از شکل گیری ماه زمین در مریخ وجود داشته است. سایمون ترنر از دانشگاه Macquarie در سیدنی معتقد است که این مقاله شواهد خوبی برای وجود سیارک های نوع C در گوشته مریخ ارائه می دهد. البته، نمونه‌های این شهاب‌سنگ‌ها ممکن است نشان دهنده اکثریت مواد موجود در گوشته این سیاره نباشد.