یافته های جدید از فرضیه چند منطقه حمایت می کند. طبق این فرضیه، قبل از اینکه گونه ما آفریقا را به مقصد اروپا ترک کند، بین حداقل دو جمعیت مختلف جریان ژنی پیوسته وجود داشته است.
برنا هن، متخصص ژنتیک جمعیت در دانشگاه کالیفرنیا، دیویس، می‌گوید: «افرادی که مدل کلاسیک تک منشا برای انسان‌های هوشمند را می‌پذیرند، در زمان‌های مختلف این فرضیه را مطرح کرده‌اند که انسان برای اولین بار در شرق یا جنوب آفریقا ظاهر شد.
به گفته هان، تطبیق این نظریه با فسیل‌های محدود و سوابق باستان‌شناسی مختلف که حضور انسان را در مناطقی مانند مراکش، اتیوپی و آفریقای جنوبی اثبات می‌کند، کمی دشوار است. این اسناد باستان شناسی نشان می دهد که انسان خردمند حداقل 300000 سال پیش در سراسر این قاره زندگی می کرده است.
قدیمی ترین فسیل هایی که شبیه گونه ما هستند در مراکش، اتیوپی و جنوب آفریقا کشف شده است. اما هنوز مشخص نیست که کدام یک از این مناطق مهد واقعی بشر بوده است. برخی از محققان این موضوع را ناشی از تفکر اشتباه ما در مورد منشاء انسانی خود می دانند. به گفته این افراد، شاید اصل و نسب ما در واقع یک سری از شاخه ها باشد که هنگام مهاجرت و مخلوط شدن گروهی از انسان های همزیستی به وجود آمده است.
به نظر می رسد داده های ژنتیکی نیز از این ایده حمایت می کند. با مقایسه ژنوم 290 انسان امروزی در آفریقای جنوبی، سیرالئون، اتیوپی و منطقه اوراسیا، محققان شواهدی یافتند که وجود جریان ژنی فوق الذکر را بین اجداد انسان در شرق و غرب آفریقا تایید می کند.
این اطلاعات شامل داده های ژنتیکی بریتانیایی ها است که نشان دهنده بازگشت جریان ژنی به آفریقا از طریق تهاجم استعماری است. در میان اطلاعات فوق، یک ژنوم باستانی نئاندرتال از کرواسی نیز به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است تا توضیح دهد که چگونه ژن های نئاندرتال با انسان های غیر آفریقایی مخلوط می شوند.
بر اساس یک مدل مهاجرت مداوم، دو دودمان اصلی احتمالاً مسئول ژنوم ساکنان فعلی آفریقا هستند. این دودمان متعلق به جمعیت مشخصی از انسان های اولیه است که در حدود 400000 سال پیش زندگی می کردند.