به گفته آویتسلند، بیشتر حالت های اضطراری قبلی در پاسخ به شیوع بیماری اعلام شده بود که در نهایت متوقف شد. این باعث شد که بدانیم چه زمانی وضعیت اضطراری به پایان می رسد. البته ویروس آنفلوآنزای 2009 ناپدید نشد، اما در عرض تقریباً 15 ماه پس از شناسایی اولیه، وارد الگوی گردش فصلی شد. (وضعیت اضطراری جهانی H1N1 در 25 آوریل 2009 اعلام شد و در 10 اوت 2010 به پایان رسید.)
وضعیت کووید-19 به طور قابل توجهی با موارد قبلی متفاوت است. تکامل سریع ویروس و پیدایش جهش‌های مختلف که ایمنی ناشی از واکسن را از بین برده و عفونت خود ویروس را از بین برده است، عواملی هستند که ارزیابی وضعیت فعلی را برای کارشناسان دشوار کرده‌اند. با این حال، آویتسلند معتقد است که زمان اعلام پایان PHEIC فرا رسیده است و اشاره می کند که ویروس کرونا ناپدید نخواهد شد. او می گوید:
دیوید هیمن، استاد اپیدمیولوژی بیماری های عفونی در دانشکده بهداشت و طب گرمسیری لندن که دو دهه به عنوان رئیس کمیته اورژانس در WHO سپری کرد، معتقد است که هیچ دلیلی برای ادامه اورژانس کووید وجود ندارد.
البته باید توجه داشت که پایان وضعیت اضطراری به این معنا نیست که کووید-19 دیگر تهدیدی برای جهان نیست و یا سازمان بهداشت جهانی پایان جهان را اعلام کرده است. در واقع، بعید است که اعلامیه ای برای پایان جهان وجود داشته باشد. نه الان و نه حتی مدتی بعد.
مقررات بین المللی بهداشت شامل قوانینی برای اعلام مرگ نمی شود و مکانیسمی برای پایان دادن به آن ندارد. به گفته ماریا ون کرخو، کارشناس برجسته ویروس کرونا در سازمان بهداشت جهانی، این سازمان نه آغاز همه‌گیری را اعلام می‌کند و نه سیگنالی درباره پایان آن می‌دهد. بولیکی معتقد است که اورژانس بهداشت عمومی عمدتا زنگ خطری برای دولت ها و توانمندسازی آنها برای انجام اقدامات لازم است.
آماندا گلاسمن، معاون اجرایی مرکز توسعه جهانی، معتقد است که کمیته اضطراری می تواند هر تصمیمی را در جلسه روز جمعه اتخاذ کند. اما شیوع کووید-19 نشان داد که مکانیسم وضعیت اضطراری نیاز به بازنگری اساسی دارد. گلسمن همچنین معتقد است که PHEIC هیچ کاری برای هماهنگ کردن سیاست ها انجام نداده است.