تا سال 2050، وسایل نقلیه الکتریکی به سهم مورد نیاز برای رسیدن به اهداف خالص صفر نخواهند رسید. حتی اگر به آن رسید، یک سری فعالیت های فردی، اجتماعی و اقتصادی دیگر باید اصلاح شود.
مثلا تحقیق الکساندر میلوانوف و همکاران از دانشگاه تورنتو نشان دادند که ایالات متحده باید تا سال 2050 حدود 90 درصد وسایل نقلیه خود یا حدود 350 میلیون خودروی الکتریکی را در جاده ها داشته باشد تا به اهداف کاهش انتشار گازهای گلخانه ای دست یابد. احتمال رسیدن به چنین آماری تقریبا غیرممکن است. برخی برآوردها حاکی از آن است که حدود 40 درصد از وسایل نقلیه در جاده های آمریکا در سال 2050 خودروهای موتور احتراق داخلی (ICE) خواهند بود.
به گفته شرکت تحقیقاتی BloombergNEF، برای اینکه ایالات متحده به هدف خود یعنی 90 درصد خودروهای الکتریکی برسد، فروش تمام خودروهای جدید ICE باید حداکثر تا سال 2038 متوقف شود. همچنین، Greenpeace استدلال می کند که فروش تمام خودروهای دیزلی و بنزینی، از جمله هیبریدی، باید تا سال 2023 به پایان برسد تا به این هدف دست یابد. با این حال، دستیابی به هر یک از این اهداف احتمالاً مستلزم ارائه صدها میلیارد دلار یارانه خودروهای برقی به صاحبان ICE در دهه آینده است، بدون اینکه به سرمایه گذاری قابل توجه در زیرساخت شارژ EV و شبکه برق اشاره کنیم.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید تخمین‌های فعلی برای تعداد وسایل نقلیه ICE که هنوز در جاده‌ها در سراسر جهان در سال 2050 وجود دارند، از حداقل 1.25 تا بیش از 2 میلیارد متغیر است. تمام اطلاعات ذکر شده در بخش قبل نشان می دهد که سال 2050 سالی نخواهد بود که در آن بتوان به اهداف صفر خالص دست یافت.
حمل و نقل تنها 27 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای (GHG) در ایالات متحده را تشکیل می دهد و منابع 73 درصد دیگر از انتشار گازهای گلخانه ای باید کاهش یابد. حتی در بخش حمل و نقل، بیش از 15 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از سفرهای هوایی، ریلی و کشتیرانی است که به کربن زدایی نیز نیاز دارند.
با این حال، برای اینکه خود خودروهای برقی واقعاً به خودروهایی با آلایندگی صفر تبدیل شوند، همه چیز در زنجیره تامین آنها، از استخراج تا تولید برق، باید عملاً عاری از آلودگی باشد. حال اگر خودروهای برقی برای رسیدن به محیطی پاک کافی نیستند، چه عوامل دیگری باید در نظر گرفته شوند؟ با توجه به اینکه خودروهای برقی تا سال 2050 به اهداف تعیین شده نخواهند رسید، چه اقدامات دیگری برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای باید انجام شود؟
چه اقدامات دیگری لازم است؟
یکی از وظایف اساسی برای دستیابی به اهداف فوق، سرمایه گذاری در فناوری های ملی مرتبط با انرژی و اجرای آن است. به گزارش بیرول، تحلیل آژانس بین المللی انرژی نشان می دهد که حدود نیمی از اقداماتی که منجر به دستیابی به اهداف نت صفر تا سال 2050 می شود، هنوز به مرحله بهره برداری و ورود به بازار نرسیده اند.
هدف بسیاری از این فناوری های جدید بهبود استفاده کارآمد از سوخت های فسیلی است که به این زودی ها از بین نمی روند. آژانس بین المللی انرژی انتظار دارد که بهبود در بهره وری انرژی، مانند افزایش استفاده از موتورهای الکتریکی با سرعت متغیر، منجر به کاهش 40 درصدی انتشار گازهای گلخانه ای مرتبط با انرژی در 20 سال آینده شود.
حتی در صورت ورود فناوری های ذکر شده که بعید است در آینده نزدیک اتفاق بیفتد، باز هم کارهای دیگری باید انجام شود. گروه‌های زیست‌محیطی پیش‌بینی می‌کنند که بسیاری از مردم مجبور خواهند شد برای تفریح و یا حتی کار به وسایل حمل‌ونقل عمومی برقی روی آورند و پروازهای طولانی مدت را کاهش دهند. از دیگر اقدامات لازم برای دستیابی به زمین پاک می توان به افزایش دورکاری، پیاده روی، تغییر رژیم غذایی (خوردن سبزیجات بیشتر) و استفاده از خودروهای برقی کوچک در صورت نیاز اشاره کرد.
همچنین، یافته های جدید نشان می دهد که وسایل نقلیه الکتریکی تنها وسیله دستیابی به زمین پاک نیستند. در ادامه در مورد این موضوع بیشتر توضیح خواهیم داد. به عنوان مثال، تحقیقات محققان دانشگاه آکسفورد در بریتانیا نشان داد که انتشار گازهای گلخانه‌ای در هر سفر می‌تواند بیش از 30 برابر کمتر از رانندگی با خودروهای سوخت فسیلی و حدود 10 برابر کمتر از رانندگی با خودروهای الکتریکی باشد.
این مطالعه گزارش می دهد که اگر از هر پنج شهرنشین اروپایی فقط یک نفر به طور دائم دوچرخه سواری کند و اتومبیل خود را رها کند، انتشار گازهای گلخانه ای از اتومبیل ها 8 درصد کاهش می یابد. محققان آکسفورد همچنین گفته اند با توجه به وضعیت بد کنونی سیستم حمل و نقل در بسیاری از نقاط جهان، شکستن عادات ذهنی مردم و تشویق آنها به استفاده از روش هایی که آلودگی کمتری ایجاد می کند، کار ساده ای نیست.
تغییر رفتار سخت است
سوالی که مطرح می شود این است که مردم تا چه حد حاضرند از شر خودروهای خود خلاص شوند و به رفتارهای مرتبط با تغییرات آب و هوایی بپردازند؟ نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو که در اواخر سال 2021 از 17 اقتصاد پیشرفته انجام شد، نشان داد که 80 درصد از افراد مورد بررسی تمایل به تغییر روش زندگی و کار خود برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی دارند.
با این حال، نظرسنجی دیگری که توسط Kanter Public Survey از 10 کشور مشابه در همان زمان انجام شد، نتایج متفاوتی داشت. زیرا تنها 51 نفر از شرکت کنندگان در نظرسنجی اظهار داشتند که سبک زندگی خود را تغییر خواهند داد.
در هر دو نظرسنجی، یک مؤلفه مهم مورد توجه قرار نگرفته است: شرکت کنندگان به طور خاص چه رفتارهایی را می خواهند تغییر دهند؟ به عنوان مثال، اگر به ساکنان یک شهر گفته شود که دیگر نباید از ماشین خود استفاده کنند و در عوض باید کارهایی مانند پیاده روی و دوچرخه سواری انجام دهند، چند درصد از آنها موافق هستند؟ چه تعداد از کسانی که موافقت کردند با گیاهخواری، دورکاری و ترک تعطیلات خارج از کشور موافقت می کنند؟